Oprechte kwaliteit laat zich niet verhullen, dat zal de conclusie zijn van de luisteraar die Blackbird van Matthew Dean Herman over zich heen krijgt. Geluidstechnisch staat de plaat niet alleen als een huis, maar muzikaal vindt er ook een superbe invulling plaats.

Uitstekende rockmuziek zoals hij hoort te zijn; rauw, dreigend, ingehouden, maar bij vlagen danig explosief. Herman’s stem sluit perfect aan op deze productie, waarbij de elektrische gitaar een hoofdrol toebedeeld heeft gekregen. Toch gaat deze dominantie allerminst ten koste van het groepselement, of vervalt tot onverantwoorde egotripperij. Op CDBaby wordt een parallel getrokken met Neil Young’s beter (gitaar)jaren, maar ook alternatieve bands als The Hold Steady and My Morning Jacket worden onder de aandacht geduwd. Ach, maak er maar wat van, als het basisidee maar over komt zullen die marketingjongens denken! Tien eigen geschreven nummers biedt deze jongen uit Anchorage, Alaska.

Denk aan de puurheid van deze meest noordelijk gelegen Amerikaanse staat, en je hebt al een uistekend idee wat je mag verwachten. En dat is allerminst misselijkmakend, want met een stevig van leer trekkend bandgeluid is 2009 een uistekende CD rijker. (Denk ook aan vergelijkbare artiesten als Matt Mays and Ian Moore!)